Тайинланган аёл бир соатлардан сўнг, заргарлик дўкони олдига етиб келди. Ниёза ўзи ишлаган дўкон ёнида атрофга олазарак боқиб турарди. Олдига ўзига нотаниш бўлган аёл келиб тўхтади, қўлида қимматбаҳо сумка ушлаган, кийинишидан бадавлат аёллардан эканлиги билиниб турарди.
-Сен Ниёзамисан?
Бу савол Ниёзани ҳам қўрқувини, ҳам ғашини келтирди. Чунки Ниёза катта ўйин олови ёқилганини қалби сезар, юрак уришлари бежо ҳолатда эди. Лобарнинг тагига сув қуйишдек қалтис ишда иштирок этиши, жонини таҳликага қўйилиши эди. Ғашини келтирганининг боиси эса, нотаниш аёл ҳе-йўқ, бе-йўқ биринчи кўришидаёқ сенсирагани унга ёқмаган эди.
-Ўйланма, нега қоққан қозиқдек туриб қолдинг, мен Давлат акангнинг чет элдаги иш юритувчиси – Каромат бўламан!
-Ассалому алайкум, Каромат опа, яхши келиб олдингизми, - деб у билан кўришмоқчи бўлган эди Ниёза, Каромат унга хушламайгина қўлининг учини узатиб қўйди.
-Менга Гулбарчин опангнинг уйини тушунтириб қўйда, бу ердан тезда туёғингни шиқиллат!
Давлат Лобар муолажа олаётган хонага Нозим ва Кароматга Гулбарчиннинг манзилини тушунтириб келишга улгурган Ниёза билан кириб келди. Кўзининг қири билан кўрпага ўраниб ётган ҳолича Давлатга қараб, пичирлаб гапирди:
-Келинг Давлат ака, менга шу кўргулик ҳам бор экан! Кеча дам олишга борганда ўзимни яхши ҳис қилаётган эдим! Қайтишга яқин қандайдир томоғим бўғилганга ўхшаб ўзимни нохуш сездим. Уйқум ҳам алғов-далғов!
-Ҳечқиси йўқ, тузалиб кетасиз, бироқ Нозим мен сизга неча марта айтганман Лобархоннинг кўз-қулоғи бўлинг деб, сиз бўлса опангизни хатарга қўйгансиз!
Ҳамма Давлатга қаради. Айниқса Нозим Давлат билан онда-сонда учрашиб ҳечам танбеҳ эшитмаганиданми ёки доим Лобарга жонфидо бўлиб туриб ҳам “хатарга қўйгансиз” деган калима оғир келганиданми, ялт этиб Давлатга бурилди, аммо чурқ демади.
Рокиъа ва Сажида ертўлада ўзларига берилган таом ва сувларни истеъмол қилишмасдан, фақат тоат билан машғул бўлишди. Улар Юсуф сурасидаги Юсуф алайҳиссалом қиссасига алоҳида эътибор беришиб, бир-бири билан ўша сура тафсири давомида Зайнаб хола айтган сўзларни ҳам эслаб ўтишди. Зайнаб холанинг айтишича; анбиё ва солихлар тарих давомида инсон тоифаси кўрмаган кўргуликларни бошидан кечирган забардаст кимсалар ҳисобланар экан. Уларга қилинган зулм ва тазйиқлар уларнинг қаддини бука олмаган. Уларнинг Аллоҳга муқарраблиги янада зиёдалашган. Айниқса Юсуф алайҳиссаломнинг зиндонбанд қилиниши воқеаси поклиги ортидан келган катта синов бўлиб, жуда кўп йиллар сабр ва матонатда тура олган эканлар.
Кўп йиллар отаси Яъқуб алайҳиссаломдан йироқда бўлиши Рокиъаларга энди жуда қаттиқ таъсир қилаётган эди. Улар ҳам оталаридан ажралган ҳолда исканжа ичида қабоҳат аҳлидан азият чекмоқда эди. Улар Қуръоний қиссалардан руҳларига ишловлар олишиб, ўзларини йўқотмай барча бўладиган фалокатларга
Фозилжон қизи келадиган куни эрталаб, шаҳарга етиб келган эди. У мактаб ёшидаёқ спортга қизиқиб, ўша пайтданоқ кикбоксинг билан шуғулланишга тушган. Ўша йўналишда меҳнат қилиб спорт устаси ва мураббийлик даражасига етган. Уч кунлик йиғиндан сўнг чет элга шогирдлари билан мусобақага жўнаш тараддудига тушишган.
Тасодифни қарангки, ўша шаҳарга етиб келишидан сўнг қизи Сажида ва дугонаси Рокиъа ҳам ўша шаҳарга тутқунликка олиб келинди. Сажидаларнинг ўғирланганлигининг хабарини хотини орқали эшитгач, ўзининг ўринбосари бўлган бошқа мураббийга шогирдларни топшириб, Лобар ва унинг йигитларини топишга шошиб қолди. Бироқ шогирдлари “Бугунги машғулотларимиз тугади устоз, эртагача барибир бўшмиз. Сизнинг бошингизга фалокат тушса, биз бу ерда хотиржам юра олмаймиз. Биз ҳам сиз билан бирга бориб, қизларни излашга ҳаракат қиламиз” дейишди. Ўринбосар мураббий ҳам уларнинг гапини тасдиқлаб Фозилжонга эргашишди.
Лобар ўтмишини хотирлаб ётиб, уйқуга кетди. Яна уйқусида икки гўдак чинқириб уни ғажиб ташламоқчи бўлди. Улардан қочиб бориб, кимсасиз ўрмонга кирди. Кун ботиши билан у дам олиб ўтирган дарахт орқасидан қаттиқ портлашга ўхшаш товуш эшитилди. У ўгирилиб қараган эди, каттакон илон судралиб келарди, боши қиз гўдакка айланган эди. Лобар на ўтирган ўрнидан қўзғалиш учун, на қочиш учун ўзида мадор топа олмади.
Каттакон илон эса келиши тезлашарди, Лобар ёрилгудек талвасага тушиб, бақирмоқчи бўлиб турган эди, шу ўрмондан ўтиб кетаётган икки қиз илонга бурилиб қарашди. Илон ҳам силжишдан тўхтаб, у икки қиз томонга қаради. Лобар икки қизни ким эканлигини билмоқчи бўлиб, дарахтга суяниб уларга қаради. У икки қиз қишлоқда анҳор бўйида учратган қизлар эди. Уларнинг қўлида Қуръон китоби бор эди. Улар илонга қараб:
